Over Ania: verhalen vertellen en mensen verbinden
Fotografie betekende altijd al heel veel voor me. Niet per se de foto’s maken, maar wel kijken naar foto’s. Als klein meisje dook ik vaak in de oude albums van mijn oma, thuis in het Poolse Ostrów Wielkopolski. Ik maakte vele reizen door de tijd. Magische momenten waren dat. Als ik niet ‘op reis’ was, maakte ik wel tekeningen. Honderden. Ik hield van creëren van beeldende kunst. Toen al.
Maar als tiener heb ik een – wat toen leek – verstandige keus gemaakt en ben ik Economie gaan studeren. Ik heb een aantal jaren niets met beelden gedaan. Maar zo’n passie laat zich natuurlijk niet heel lang wegdrukken. De liefde voor creatie kwam in alle hevigheid terug. En gelukkig maar. Want ik zou niets liever meer willen. Ik werkte toen bij Fontys. Daar maakte ik de laatste tijd posters en films en tijdens interne evenementen verzorgde ik de hele fotografie. Dit vond ik zó te gek om te doen en mede door de vele tevreden reacties, heb ik toen de stoute schoenen aangetrokken. Heb ontslag genomen bij Fontys, ben de studie Photographic Design in Apeldoorn gaan volgen en heb ook meteen Ania Liesting Fotografie bij de Kamer van Koophandel ingeschreven. Het was doodeng om mijn vaste baan op te zeggen, maar ik kan je verzekeren: het is de beste zakelijke beslissing ooit.
Aan het begin fotografeerde ik vooral om mensen blij te maken: families, gezinnen en vriendengroepen. Maar na verloop van tijd was ik steeds meer op zoek naar diepgang. Ik wilde mensen niet alleen blij maken, maar ook echt iets vertellen. Nu kan ik moeilijke kwesties met fotografie bespreekbaar maken en mezelf makkelijker uiten. Foto’s zijn een vorm van universele taal die mensen met mensen verbindt en die dus ook mij met anderen kan verbinden. Fotografie helpt begrijpen. En in combinatie met tekst is het een ontzettend krachtig communicatiemiddel.
Nu weet je al een heleboel over mij zakelijk gezien. Ik wil je ook nog wel een beetje meenemen in mijn privéleven… Een tipje van de sluier.
Mijn wiegje heeft in Polen gestaan, dat heb je al kunnen lezen. Daar ben ik in 1978 geboren. Mijn meisjesnaam is Przybylska – probeer ‘m maar niet uit te spreken. 😉 In 2003 ben ik voor de liefde – hoe romantisch – naar Nederland verhuisd. Marcel en ik zijn nu 13 jaar getrouwd. We hebben samen een zoon Ryan (2012). Lomm, een dorpje in Noord-Limburg, is waar ons thuis is. Alhoewel ik me natuurlijk ook heel prettig en thuis voel in mijn fotostudio…
Laten we eens kennismaken in mijn tweede thuis in Maasbree, bij BOEZst. De koffie of thee staat klaar. Natuurlijk kun je me ook een mailtje of appje sturen.
